mensen uit hun wereld brengen
mensen uit hun wereld brengen
voer ze mee
naar bergen
en dalen
waar riviertjes
en beekjes
stromen en stralen
neem ze mee
naar zeeen
en stranden
waar zand
en water
lopen door m'n handen
haal ze uit
hun donkere wereld
waar dromen
de wereld heersen
waar hoop
hun enige steun is
zet de maskers af
laat de dromen
werkelijkheid worden
geef hen hoop
om voor te leven
breng ze naar
een wereld
die beter is
God, alstublieft,
geef hen een leven
vol geloof
vol van U
Reacties op dit gedicht
| Zasan: | Dinsdag, november 05, 2002 17:40 |
| Je wil, als het ware, al het donkere in het licht zetten? Heerlijk. Dit gedicht voelt als een heerlijke regenbui in augustus. |
|
| sleepless: | Maandag, oktober 21, 2002 17:20 |
| Jouw humor doet ook al veel goeds :-) Knap gedicht friedel. Groetjes. |
|
| Albrecht Paul: | Maandag, oktober 21, 2002 10:27 |
| Niet helemaal in evenwicht, ik vermoed dat je in het begin iets wilde schrijven over een ik-persoon die een betere wereld zoekt. Die "m'n handen" wijst daar op. Heel mooi hoe je dan ontwikkelt in de richting van een gebed. "Uit hun wereld brengen" lijkt je uiteindelijk een bovenmenselijke taak, iets voor God. Troost je Friedel, dat is het NIET. Het is iets dat mensen kunnen, en daardoor worden ze een stukje God-op-aarde. Zo geven ze geloof over, zorgen ze zélf voor een leven vol van God |
|
| ~Marina~: | Zondag, oktober 20, 2002 19:28 |
| ik wist dat ik wat vergeten was ik had em al gelezen namelijk I'm so sorry vergeten te reageren was er erg van onder de indruk, was? ben! erg mooi! |
|
| never cry: | Zaterdag, oktober 19, 2002 21:44 |
| ik hoop dat god luisterd... xxx-jes never cry | |
| flyingbabe: | Zaterdag, oktober 19, 2002 21:35 |
| prachtig... | |
