Sudden Death
De uren van het duren
van een verveelde dag
die als versleten
mijn nieuw gedragen gezicht
de afgrond toont
levert mij jou niet langer op
het magere schouwspel
van twee gewonde liefdes
die vechten voor
de warmste afdrukken
van harten die voorbijgaan
aan het verlies om vasthouden
hoe het komt waarom het gaan moest
is als het weten dat geen vraag kan zijn
maar het scheurt trekt en sjort
laat niet met rust
wat vergaan wil in stilte
een vechtend hart
het schreeuwen hard en
tranen die zichzelf verstaan:
blijf dichtbij aan mij.
Reacties op dit gedicht
| flyingbabe: | Zondag, oktober 20, 2002 10:14 |
| droevig maar mooi maar dichtbij jou zal ik zijn en dan krijg je een dikke knuff van me flyingbabe |
|
| Jacobs Ivan: | Zondag, oktober 20, 2002 09:11 |
| triest maar mooi hedicht !! | |
Over dit gedicht
| Auteur: schoend | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||