Leef me trager tot later.
Leef me trager tot later.
Ik ben beland in jou,
het debacle van mijn laatste eeuw.
Blauw lobelia tentakels zuigen,
tanige en temerige scalpels dissecteren.
Kleurig verblind je
mijn blinde liefde. Ik laat je.
Kepers zijn niet te stutten of stuiten.
Het verval is zonder revolutie.
Je radbraakt me en kijkt me,
je waait me en draait me. Aaiend.
Niets slechts. Permissie gezeid:
Krijg me, heb me,
klein!
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, oktober 23, 2002 22:56 |
| smeekbede in optima forma ... pfffft beeldschoon .. Sheen |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, oktober 23, 2002 21:09 |
| poezie Charly, kus. | |
| MayadeBij: | Woensdag, oktober 23, 2002 13:42 |
| Blauw lobelia tentakels zuigen, ..scalpels dissecteren --- Heerlijke zin en een overweldigend gedicht weer Charly, Kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: charly | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||