Het kind
Verbaasd,
een rokje, rood van kleur
wordt mij voor 't gezicht gehouden
Verbaasd,
dat rode rokje mij, de kleur van bloed
de geur
Verbaasd,
ik vraag me af
wat, wanneer en hoe
Verbaasd,
herkenning in het rood
verdriet stroomt met mij mee
Verbaasd,
het kind, zo lief en klein
een rood rokje had ze moeten zijn
Verbaasd,
ik kan haar niet mee zien
niet en nooit en nergens meer
Verbaasd,
laat ik mijn tranen lopen
en stroom ik door de tranen heen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: eef | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||