een razende storm
Buiten raast een storm
Het kalmeert mij
Je bent er niet meer
Maar ik voel je dichtbij
Daarboven zijn ze kwaad
Je had niet weg mogen gaan
Ik sta midden in de storm
En ik kan hem niet weerstaan
Neem me met je mee
Laat me hier niet staan
Terwijl de storm verder raast
Valt de eerste traan
Je bent nu een fonkelende ster
Die elke avond schijnt
Je levensweg is afgelopen
Dit is voor jou ’t eind
En toch geloof ik
Dat je daarboven rust vindt
Dat je met je schoonheid
De engelen verblindt
Het was veel te vroeg
Maar je bent nou
Maar je moet zijn
Ik hou van jou…
Reacties op dit gedicht
| Marisje: | Zondag, december 08, 2002 20:30 |
| eey amber, ik weet niet of je me nog kent, maar deze is heel mooi geschreven!!! hou van je kus mariska |
|
| Highlander: | Dinsdag, oktober 29, 2002 23:07 |
| Lovertje, werkelijk een adembenemend gedicht. Prachtig!! Voor mij als Highlandds stormaanbidder! Voor jou dit als herkinning: Goodbye may seem forever Farewell is like the end we see But in my heart is your memory And there, you'll always be |
|
| -caline-: | Dinsdag, oktober 29, 2002 18:43 |
| waw lovertje, heel erg lief draag die ster van daarboven maar lekker verder lang mee in je hartje en ik ben er zeker van dat jullie gelukkig zullen zijn, ook al zijn jullie ver van elkaar verwijderd |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lovertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||