forever

Wanneer wij komen te liggen in
de handpalm van de tijd,
die adem over jou en mij
doet strijken en ons dan
in één zucht wegblaast,

Wanneer wij dus door eeuwen waaien
in het heelal van onze dood
zullen wij zoveel zwaarte krijgen
dat ik naar jou en jij naar
mij wordt toegebogen

We zullen elkaar vast wel niet meer raken
maar reiken, reiken, en verlangen
en bewaren.

Geschreven door

Theo van de Wetering

Reacties op dit gedicht

Theo van de Wetering vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

voske:	Zaterdag, november 02, 2002 17:56
Ontzettend goed en sterk gedicht.

flyingbabe:	Zaterdag, november 02, 2002 12:42
We staan er allemaal voor...maar blijf dat verlangen bewaren... aangrijpend gedicht knuff, babe

waterval:	Zaterdag, november 02, 2002 03:33
dit gedicht raakt me enorm.... héél erg mooi....

Over dit gedicht

Auteur: Theo van de Wetering
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 02 november 2002
Thema's: [Dood] [Liefde]