sterren
daarboven,
al die fonkelende sterretjes,
zijn al degenen,
die er niet meer zijn,
al degenen van wie ik hou,
maar niet meer kan vastnemen...
ze zijn zo gelukkig,
dat zie je,
want ze schitteren
doorheen de dikke wolken van verdriet...
Kon ik maar heel even,
daarboven in die sterrenhemel zijn,
eventjes stralen van geluk,
heel even maar
iedereen terugzien...
op dat ene moment,
zal ik blijven wachten...
al die fonkelende sterretjes,
zijn al degenen,
die er niet meer zijn,
al degenen van wie ik hou,
maar niet meer kan vastnemen...
ze zijn zo gelukkig,
dat zie je,
want ze schitteren
doorheen de dikke wolken van verdriet...
Kon ik maar heel even,
daarboven in die sterrenhemel zijn,
eventjes stralen van geluk,
heel even maar
iedereen terugzien...
op dat ene moment,
zal ik blijven wachten...
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Donderdag, november 14, 2002 09:50 |
| Wacht daar nog maar lang op, ik zie je liever levend, dan als een mooie ster... Heel veel liefs en sterkte... CHIARA |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kroezjelke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2002 | ||
| Thema's: | ||