besef
witte vlokjes dwarrelen op m'n neus
traantjes rollen over m'n wangen
niemand daar om ze op te vangen
Ik dool alleen buiten op straat
om mij te troosten moet er veel gebeuren
strepen van het huilen vormene zich op mijn gelaat.
De koude snijd
m'n lichaam rilt
en niemand houd me tegen...
iedereen loopt me voorbij en ziet me niet
Ik zet me neer daar aan het water
zink met m'n gedachten weg
en denk aan al wat gebeurd is en komen gaat
Maar kom dan plots tot het besef...
WANEER EN KOMT ER WEL EEN LATER?
traantjes rollen over m'n wangen
niemand daar om ze op te vangen
Ik dool alleen buiten op straat
om mij te troosten moet er veel gebeuren
strepen van het huilen vormene zich op mijn gelaat.
De koude snijd
m'n lichaam rilt
en niemand houd me tegen...
iedereen loopt me voorbij en ziet me niet
Ik zet me neer daar aan het water
zink met m'n gedachten weg
en denk aan al wat gebeurd is en komen gaat
Maar kom dan plots tot het besef...
WANEER EN KOMT ER WEL EEN LATER?
Reacties op dit gedicht
| *Syrra*: | Zaterdag, augustus 27, 2011 04:22 |
| realiteitsbesef inderdaad... zulke momenten laten je weer weten dat het leven heel raar in elkaar steekt... |
|
| shy-girly: | Donderdag, november 14, 2002 17:26 |
| Maak je niet te veel zorgen over later.. dat komt vanzelf wel... Probeer gewoon bij de dag te leven! Khoop dat t snel beter met je zal gaan, en er snel iemand komt die jou tranen zal drogen! Jah, misschien moet er veel gebeuren om jou te troosten.. maar t is niet onmogelijk!;-) Heel erg veel sterkte en liefs Martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karoke | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2002 | ||
| Thema's: | ||