In memoriam
wolken kreunen
zure regen
langs maagdelijke
schorsen
bomen ontmantelen
hun oorsprong
door weggeschraapte
huid
waaiend levenslust
vergaan
door ontworteld
huilend hart
vruchtbare grond
stoot
hun dode lichaam af
in krijssende bossen
Reacties op dit gedicht
| Jeffry: | Vrijdag, november 15, 2002 15:06 |
| Juweel onder de kronen... | |
| *!_Joda_!*: | Vrijdag, november 15, 2002 14:47 |
| ik zie de verhoute blikken van in angst uitschreeuwende bomen... tijdloos gegeven... ´__` |
|
| Margaritha: | Vrijdag, november 15, 2002 13:09 |
| Ik huiver nu.....en geniet gelijkertijd van moeder natuur en ben gek op de bossen......:-)) | |
| DrieGeetjes: | Vrijdag, november 15, 2002 12:57 |
| Een pracht! Jo. ;o)x |
|
| waterval: | Vrijdag, november 15, 2002 12:49 |
| ik huiver om de krijsende bossen.... héél mooi..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2002 | ||
| Thema's: | ||