daglicht

kom laten we verdwijnen
uit het zicht van de vijand
de hoek waar hij de ronde doet
het oog dat alles ziet

morgen ben ik vrij
van wat me in een muur
had willen metselen
morgen sta ik in de rij
voor teruggave van de tijd
morgen slaat een massa vuisten
door het glas om zonlicht te roven

morgen ben ik reeds vergeten
hoe uitzichtloos een blik kan zijn
morgen verberg ik elk spoor van verleden
met de belofte van vandaag
morgen, zeg ik tegen mezelf
morgen gaat het gebeuren

het glas kleurt bloedrood
de aarde lijkt overgeslagen door de zon
morgen, zei hij tegen zichzelf
morgen zou het gebeuren.....

Geschreven door

Armand Manoochehry

Reacties op dit gedicht

Armand Manoochehry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

J.F.Baron:	Donderdag, november 21, 2002 19:24
met onze woorden geven we. 0nze daden liegen. Haat en liefde is één. we willen van deze kwelling af. Wanneer zijn we bevrijd.

herfstkind:	Zondag, november 17, 2002 19:24
als hier woorden voor waren om deze pracht te omschrijven, zou ik ze een voor een in goude letter schrijven, ze zijn er nu eenmaal niet, je bent geweldig lieverd! liefs Evi

Over dit gedicht

Auteur: Armand Manoochehry
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 17 november 2002
Thema's: [Oorlog]