Voelt als een overhemd
waar het bovenste knoopje
mijn keel snoert
verleden vergeet woorden
die verwijtbaar de ziel raakten
in onooglijk zelfbeeld
weet het strand te vinden
die prikkelde tot verlangen
toen de zon onderging
voel je ook nog
dat we zweefden op liefde
onze droom toekomst was
hoe lavendel
je mij liet herinneren
hoe diep liefde leefde
ik weet mijn overwinning
toen ik weer kon troosten
met je hoofd op mijn schouder
samen zoveel overwinningen
hebben ons doen verwijderen
terwijl mijn toekomst bleef
onze toekomst zij aan zij
het wil niet weg uit mij
liefde achter gesloten deuren
met jou
zijn ook mijn dromen
en een stuk ik verdwenen.
19-11-‘02/12:16
Roxette: | Dinsdag, november 19, 2002 22:07 |
en de herinneringen blijven.....en worden (hopelijk) steeds minder pijnlijk..... Rox |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2002 | ||
Thema's: |