Hoop
Somtijds sijpelen de tranen
door barsten van mijn voelen
stroomt als het bleke zand
tussen vingers van een hand
en vermengt mijn rode bloed
zich met mijn zwart gemoed.
Terwijl tracht ik kruipend
uit de diepe kuil te vluchten
waarin ik dagen rondwaar
mijn eigen dal der zuchten
het blijft een futiel gebaar.
Ooit breek ik door de spiegel
van stilte naar de regenboog
dan stijgt mijn ziel omhoog
tussen de scherven mijn leven
mijn geliefde, om het even.
door barsten van mijn voelen
stroomt als het bleke zand
tussen vingers van een hand
en vermengt mijn rode bloed
zich met mijn zwart gemoed.
Terwijl tracht ik kruipend
uit de diepe kuil te vluchten
waarin ik dagen rondwaar
mijn eigen dal der zuchten
het blijft een futiel gebaar.
Ooit breek ik door de spiegel
van stilte naar de regenboog
dan stijgt mijn ziel omhoog
tussen de scherven mijn leven
mijn geliefde, om het even.
Reacties op dit gedicht
| Cartooneken: | Woensdag, november 20, 2002 12:19 |
| Ik blijf me vol bewondering afvragen hoe je het toch steeds zo mooi gezegd krijgt.. Liefs Marthe |
|
| natascha joyce: | Woensdag, november 20, 2002 11:55 |
| ... hier kan ik niets meer aantoevoegen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2002 | ||
| Thema's: | ||