rot toch op, rotziekte
machteloos
dat ben je
er is niets wat je kan doen
om die rotkanker weg te laten blijven
verdrietig
dat ben je
juist omdat je niks kan doen
om het te laten stoppen
hij gaat maar door
en vergt slagtoffers
pakt de een na de ander
terwijl ie met de een nog niet eens klaar is
kanker, wat wil je toch
mijn hele leven verzieken
me zover in het nauw drijven
dat ik helemaal vast zit
ik haat je
ik eis dat je weggaat
maar je luisterd niet naar mij
rot toch een eind heen
en kom nooit meer terug
23-11-2002
Reacties op dit gedicht
| *Taly*: | Woensdag, maart 05, 2003 17:05 |
| ben nog nooit in zo een situatie geweest, dus ik weet niet wat je voelt, maar toch snap ik zo un beetje wat je bedoeld. | |
| Ophelia: | Zondag, januari 26, 2003 19:16 |
| maak je maar es goed kwaad op die rotkanker en gebruik dat als kracht! je kunt het. ik geloof in je Knuffs Nele |
|
| darkchild: | Zondag, november 24, 2002 10:19 |
| kom op meiske! heel veel sterkte Kus Suzan |
|
| secret girl: | Zaterdag, november 23, 2002 21:53 |
| heftig gedicht maar wel mooi. ken(de) zelf ook iemand die aan kanker is overleden dus ik snap je boosheid | |
| Iejoor: | Zaterdag, november 23, 2002 21:05 |
| Heel veel sterkte, ik begrijp je wel ongeveer... Liefs Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~black angel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2002 | ||
| Thema's: | ||