ik dacht dat we elkaar begrepen,
maar jij bent gewoon geslepen,
zolang als je me nodig had,
voor dit en dat,
kwam je met me praten,
je kom me zelfs niet los laten,
en nu laat je me vallen als een steen,
en dat begrijpt geen een,
ik probeer met je te praten,
maar jij vind dat ik je moet laten,
weet je wel hoe ik me voel,
mijn leven lijkt een grote boel,
kunnen we nu echt niet praten?
daarna zal ik je met rust laten,
maar ik moet weten wat er mis is,
zo dat ik niet meer in het ongewissen gis,
Ik hoop dat het ooit goed komt.