Ally McBeal
Opstaan met mijn ogen dicht,
Mijn huid die geprikkeld wordt door het ochtendlicht.
Weer zo’n morgen als al die anderen,
Maar ik weet dat dit ooit zal veranderen.
Ik zal zijn armen om me heen voelen,
En zal weten wat al die verliefde mensen bedoelen.
Maar hoe weet ik of het de ware is,
En dat ik dan nooit meer iets in de liefde mis.
Maar daar kan je niet bij stilstaan,
Want je weet nooit hoe het jou in de liefde zal vergaan.
Maar het fantaseren zal ik altijd behouden,
Op mijn fantasieën kan ik altijd vertrouwen…
Mijn huid die geprikkeld wordt door het ochtendlicht.
Weer zo’n morgen als al die anderen,
Maar ik weet dat dit ooit zal veranderen.
Ik zal zijn armen om me heen voelen,
En zal weten wat al die verliefde mensen bedoelen.
Maar hoe weet ik of het de ware is,
En dat ik dan nooit meer iets in de liefde mis.
Maar daar kan je niet bij stilstaan,
Want je weet nooit hoe het jou in de liefde zal vergaan.
Maar het fantaseren zal ik altijd behouden,
Op mijn fantasieën kan ik altijd vertrouwen…
Reacties op dit gedicht
| Madelon: | Woensdag, november 03, 2004 14:52 |
| he meis, (naamgenoot) mooi gedicht! :D zeer herkenbaar |
|
| freakygirl: | Dinsdag, november 26, 2002 21:08 |
| precies, je weet nooit wat je te wachten staat en of het de ware is, maar als je gaat wachten kan het wel eens te laat zijn. je weet nooit wanneer je leven voorbij is dikke kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Madelon | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2002 | ||
| Thema's: | ||