stille lippen
koude handen
het leven bessefend
de draad opgenomen

de sterren stralen warmte
de bomen fluisteren de vrijheid
de dingen van je hart
worden aan je verpacht
de maneschijn geeft moed
de hoop op evidentie

mensen dringen in je wereld
lenen jouw gevoelens
je voelt het nare gevoel
de inbreuk op je bestaan
dat het leven wordt genoemd

je uitgewist verleden
maakt stilaan plaats voor jezelf
de persoon die je écht bent
je hoort al stilstaand
het tikken van de regen
wijzend op je bestaan
en de indringers wijzend
op je uniekheid

het verkrampte lichaam
verandert in een persoon
levend van dag tot dag
genietend van het moment

ieder mens is geboren
en heeft z'n plaatsje in het heelal
maar ze strijden voor de plaats
die geen kat vinden kan