't Is Triestig
't Is Triestig
't Is triestig dat het mistig is, en koud,
en dat de aarde nu zo gistig is en oud.
Ik kan het voelen aan het hangen van de blâren,
die niet meer ritselen maar wiegen als een varen.
En dan de daken die niet glinsteren in goud,
maar die killig zijn en glimmig als rot hout.
't Is triestig dat het mistig is, maar ach,
triestiger is immers nog mijn lach.
Want al wat eens mezelf vergeten deed
in grenzeloos geluk, was domheid die 'k beleed
en sloeg dan om in radeloos besef.
Van toen is 't dat mijn lach zo triestig is,
en dat mijn ziel doorheen mijn oog doorzichtig is.
Tot weder opstaan heb ik niet het lef...
(herfst 1955)
Reacties op dit gedicht
| free: | Vrijdag, november 29, 2002 08:15 |
| lang niet gezien baba....mooi weer neergezet liefs free |
|
| pramodah: | Donderdag, november 28, 2002 23:56 |
| lang geleden dat ik nog zoiets gelezen heb het vloeit er uit als honing en het is of ik je stem hoor.....maar ik ben dan ook bevoorrecht die te kennen ;)....... | |
| Sheena: | Donderdag, november 28, 2002 23:44 |
| kan niet spreken over een herfst in een verleden, die ik niet beleven mocht .... maar kan wel spreken over de melancholieke schoonheid, die me hier trof ..... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Babaji | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2002 | ||
| Thema's: | ||