essentia
zoals jij de toekomst verloor
sterren en maan niet waar
genomen zover jouw hand reikte
zover je benen konden gaan
en verder dan gedachten
ontbrak de verte in je ogen
door ritmisch verwarrende vlucht
ademt de ijlte leeg en kou
kucht als jij weer snakt
naar liefde zonder duisternis
verblind door mij verlicht
zon vervangt de nachten niet
temin droomt traan duopijn
verlijdt verleidend zoals ik
jouw hele wezen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2002 | ||
| Thema's: | ||