Spiegelglas
Mijn wereld lijkt van spiegelglas
overal waar ik kijk
zie ik alleen mezelf staan
terwijl iedereen naar mij kijkt
klein en hulpeloos
maar ik heb geen medelijden nodig
ineengedoken om tranen te verbergen
bang om de waarheid te moeten zien,
en mezelf onder ogen te moeten komen.
overal waar ik kijk
zie ik alleen mezelf staan
terwijl iedereen naar mij kijkt
klein en hulpeloos
maar ik heb geen medelijden nodig
ineengedoken om tranen te verbergen
bang om de waarheid te moeten zien,
en mezelf onder ogen te moeten komen.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Dinsdag, december 03, 2002 12:39 |
| Een mens is voor zichzelf soms een hardvochtige rechter. Vergeet nooit het mooie in je lijf en leven. | |
| margot: | Dinsdag, december 03, 2002 00:25 |
| blijf gewoon jezelf ;-) liefs,margot |
|
| pramodah: | Dinsdag, december 03, 2002 00:19 |
| doe er eens wat aan ma petite kom eens op voor jezelf je bent het overwaard.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Petite Anette | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2002 | ||
| Thema's: | ||