de blik in je ogen
Ik kijk je gewillig aan
weet niet welke weg ik moet gaan
je versierd anderen om mij heen
en voel me daardoor heel alleen
Ik weet dat ik dit niet mag denken
maar het weet me toch te krenken
jij hebt die vrijheid in je leven
maar wil mij soms ook wat geven
Maar ik kan dit niet meer aan
moet op mijn strepen gaan staan
ik zal een punt moeten gaan zetten
en niet meer te vaak op jou letten
Alles komt van een kant
dit houdt gewoon niet stand
ik loop niet meer achter je aan
zal de andere kant uitgaan
Want geven moet van twee kanten komen
zo kan gevoel blijven stromen
maar het blijft eenrichtingsverkeer
en leg me er langzaam bij neer
Jouw blik zegt mij genoeg
ik zal nooit krijgen waar ik om vroeg....
22-01-2001
Reacties op dit gedicht
| Linda: | Zondag, januari 28, 2001 14:52 |
| Er mooi, ik hoop dat je meer gedichten gaat schrijven. | |
| Lisanne: | Maandag, januari 22, 2001 12:59 |
| Mooi gedicht, herken er veel in. Heel veel sterkte met het verwerken ! | |
| pramodah: | Maandag, januari 22, 2001 11:15 |
| niet te lang blijven bij stilstaan radeloos,dat kan alleen het lijden rekken.......neem een besluit......sterkte pramodah | |
| catharina: | Maandag, januari 22, 2001 10:53 |
| lieve radeloos, ik ken het dilemma...weet wat je voelt...heeel veel sterkte in je besluit... liefs catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: radeloos | 
|
|
| Gecontroleerd door: The Slayer | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||