Studentenstad
Studentenstad
Dwalend doorheen de stad
Gehuld in een donkere mantel
Verloren straten
Zwijgende huizen
Duister overheerst
Maar niet overal
Kleine lichtjes verraden
Waar mensen niet slapen
Daar zit hij alleen, begraven onder papier
Verdrinkend in woorden, die hij niet begrijpt
Nu niet, nog niet, misschien nooit niet
De dageraad daagt, uur van waarheid
Half slapend strompelend doorheen de stad
De wil die een weg baant.
Tot aan de middag
Dan leven de straten en lachen de huizen
Behalve die paar kamers
Donker en stil, alleen.
Met als enig vooruitzicht
Weer een lange nacht.
Dwalend doorheen de stad
Gehuld in een donkere mantel
Verloren straten
Zwijgende huizen
Duister overheerst
Maar niet overal
Kleine lichtjes verraden
Waar mensen niet slapen
Daar zit hij alleen, begraven onder papier
Verdrinkend in woorden, die hij niet begrijpt
Nu niet, nog niet, misschien nooit niet
De dageraad daagt, uur van waarheid
Half slapend strompelend doorheen de stad
De wil die een weg baant.
Tot aan de middag
Dan leven de straten en lachen de huizen
Behalve die paar kamers
Donker en stil, alleen.
Met als enig vooruitzicht
Weer een lange nacht.
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Maandag, december 09, 2002 15:40 |
| Soms is het studentenleven hard ja... Je hebt het mooi omschreven, dat meen ik serieus... Liefs Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Timmermans Roeland | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2002 | ||
| Thema's: | ||