Zoveel ongesproken woorden
Ik ben de eenzame kale beuk
zichtbaar in het vlakke land
achter het raampje van de trein
in zwarte contouren met erlangs
laag winters geel lichtIk ben de rimpelmaker
wind op het water langs het ijs
vergeten achter houtwallen
grens van het perceelIk voel het door mijn rug
meeslepen uitgerokken
met een voet nog aan je deur
maar steeds sneller verder
weg langs het licht
eenzaam op de trein
verloren in mezelf
in het gele met de wind
verdwijnt zelfs de horizon
in een donkere waas
waarin enkel de lichtjes
van de stad
het landschap vormen...
^__^
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Vrijdag, februari 07, 2003 17:07 |
| ongesproken doch reeds gezegd... |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, februari 07, 2003 17:07 |
| ongesproken doch reeds gezegd... |
|
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, december 10, 2002 16:34 |
| heel mooooi ! | |
| Charissa: | Dinsdag, december 10, 2002 10:15 |
| Nog steeds spijt van het niet blijven zitten in R'dam? Komt vast wel weer een trein die jou een bepaalde kant op brengt ;-) Knuf,Char. |
|
| Iejoor: | Dinsdag, december 10, 2002 10:12 |
| Knap geschreven Joda... Je haalt de woorden uit mijn mond. liefs Chiara. |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, december 10, 2002 09:55 |
| Joris toch: een groot krachtig, machtigmooigedicht! | |
| ladybird(monique): | Dinsdag, december 10, 2002 08:16 |
| poehwie..mooi zeg..knuffie.. |
|
| christina: | Dinsdag, december 10, 2002 06:46 |
| mijn reactie heb je inmiddels gekregen ;) goeie morgen he knuffie mam |
|
| Sheena: | Dinsdag, december 10, 2002 00:05 |
| wow Joris je zou me uit mijn auto doen stappen ... in de trein op weg naar de rimpelingen van zee .... Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2002 | ||
| Thema's: | ||