ze hebben het toch weer voor elkaar,
het gevoel van : let niet op haar, ik ben maar raar.
Het gevoel van verdriet is zo veel,
laat van binnen geen sprankje meer van mij heel.
Ik kan het niet meer aan,
hun harteloosheid dreef mij naar daden,
hier heel ver vandaan.
Naar een plaats van rust, waar ik niemand in de weg loop,
waar niemand een hekel aan mij heeft, waar niemand zegt dat ik stook.
Ik was weer verloren voor de macht van de pillen.
Om de pijn te onderdrukken, even niets meer te willen.
geen haat meer te voelen
Ik ben toch maar overlast...
alleen maar de overbodige gast.
Laat mij maar, ik weet het ook even allemaal niet meer,
alleen dat gevoel van binnen, dat doet zo verdomde zeer.
Ik lach voor de buitenkant, maar mijn hart lacht niet meer.
13-12-2002
| waterval: | Zaterdag, december 14, 2002 02:34 |
| gevoelige woorden..... het is soms moeilijk om verdriet te tonen, en dan is zo'n masker handig,..... |
|
| Booya: | Vrijdag, december 13, 2002 20:06 |
| Ben je toevallig een tweeling? Ik ben ook zo'n geboren acteur...... |
|
| Iejoor: | Vrijdag, december 13, 2002 19:03 |
| Van binnen gebroken, maar voor de buitenwereld nog te redden, echt... We zijn er voor je, hier altijd... Liefs en sterkte, Chiara. |
|
| Auteur: The Bandit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2002 | ||
| Thema's: | ||