Mijn handen draaiden een slag
de kamer leek leger dan ooit
toen ik mezelf in de spiegel zag
verschoven mijn handen mee in de tijd
maar tijdens dat bleven ze stilstaan
ik kan weer eens niet vooruit gaan

Gebukt boven een open gat
mond open, ogen wijd open gesperd
bedenk ik verschrikt en voor nu even dat
mijn zielige leven
niet overmeesterd werd door de gedachte
maar de gedachte
besefte eindelijk
wat het leven met me deed

daarna loop ik zwakjes naar boven
mijn hoofd trillend op mijn nek
ik moet in mezelf blijven geloven
anders wordt ik zeker echt gek
echt gek, wat ze van me verwachtten
dat veroorzaakt onzienbare pijn
terwijl onbelangrijken dit voor me uitdachten
bedacht ik me hoe het allemaal had kunnen zijn

dat heb ik dus niet
alleen maar verdriet
mijn ziel laat zich los
lopend door mijn dromenbos
realiseert het meisje binnen in mij
mijn gedachten sluiten zich op
ze willen onmiddelijk vrij!
het einde komt in zicht
mijn gezicht
draait zich weer in het zwarte gat,

een vloeistof komt uit mijn mond
ongezond
wankel ik zoals gisteren
weer naar boven
om voor altijd in mezelf
te blijven geloven....