ze stoft de hoekjes
van vergetelheid
schoont de uren
een voor een
kent geen ander leven
dan te schrobben
en te geven
wat ze niet heeft
de angst
die binnen knaagt
vreet zich steeds meer
naar buiten
ze veegt
de dagen leeg
maar raakt
de eenzaamheid
niet kwijt
| Halin: | Dinsdag, mei 16, 2006 15:40 |
| Die is mooi:D kusjes, Kim |
|
| Ophelia: | Dinsdag, december 17, 2002 19:30 |
| een leukertje proficiat Edwin! Knuffs Nele |
|
| Lost Hope: | Dinsdag, december 17, 2002 11:23 |
| hmmm...het herinnert me aan een personage uit een boek 'la dentelliere' (de kantwerkster)...wel ietjes anders...hoe dan ook...mooi geschreven... :) -x- lotje | |
| Iejoor: | Dinsdag, december 17, 2002 10:34 |
| Mooi geschreven edwin... Soms kun je dingen niet weghalen, hoe groot het verlangen ook kon zijn... Liefs Chiara. |
|
| Margaritha: | Dinsdag, december 17, 2002 08:31 |
| Triest! | |
| Sheena: | Dinsdag, december 17, 2002 00:13 |
| dwangmatige poetsdrift en nimmer schoon .... beklemmend gedicht ... Sheen |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2002 | ||
| Thema's: | ||