Soms zijn dromen,
die ons scheiden naar geluk,
de illusie van een illusie,
van perfectie in streven,
naar een hoopvol leven,
waarin liefde woont,
genegenheid ons omringt,
vriendschap on behaagt.
Zoals een rivier zich ontluikt,
in een neerstortende waterval,
om zich uiteindelijk te vertakken,
naar smalle delen van wateren,
die tenslotte wegebben,
opdrogen in bedddingen,
in een overvloed van rust,
die zijn oorsprong achterliet...