Laat haar toch…!!!

In de vroege lichten van de dag

Als de zon over de goudgele weide schijnt

En de wind zich in een pijl vervormd

Als het glijd langs het koren

En langzaam weer verdwijnt

Daar in dat vroege ochtendlicht

Staat een jongen te huilen

Bij het grasheldere gerst

Waar hij zich van de mensheid wil verschuilen

Snikkend op zijn knieën

Als de  zoute parels rollen over zijn wangen

Hoort hij niets anders dan de pijn

Naar het zijn intens grote verlangen

Een verlangen wat nog niet kan zijn

Waar het verdriet en pijn nog loert

Als het kwade langzaam komt

En haar onbevlekte ziel ontvoert

Laat haar toch zijn…!

Met haar gouden hart zo puur

Hou haar niet gevangen in die wereld

Maar blus het omgegeven vuur

Laat de jongen haar lach weer zien

Als hij ze op die mooie dag ontmoet

En laat haar de liefde terug herkennen

Die hemels smaakt als honing zo zoet

Laat hun ogen elkander kruisen

Van een speciale vriendschap voor altijd

Laat zo je gedachten meevaren

Tot in de eeuwigheid…