pak pen en papier en schrijf weer
velen gedichten gaan over jouw
ik kan dan ook niets anders verzinnen
toch weet ik dat het nooit meer goed komt
als ik iets vrolijks wil schrijfen
dan raak ik bij de eerste zin al de rest kwijt

er is dan ook niks om te lachen
kan alleen nog maar huilen
ja je mag best weten ik voel me rot
ik schuif gewoon de schuld op me eigen af
dat is beter zo kan ik jouw mischien vergeten

ja ik pak maar weer pen en papier
ja en dan loop ik weer alleen een rondje over straat
ik zing nog een keer ons liedje
en dan hoop ik dat je straks maar weer voor me staat
wand weet een ding mijn liefde gaat niet over

maar als je niet meer komt
weet ik het niet meer
kan ik dan nog verder kunnen leven
of zal m,n pen eeuwen blijfen schrijfen
ja aan dat ideeé moet ik denken

maar nu zal m,n pen nog even schrijfen
en ik zal ook nog even op aarde blijfen