... te zachte huid ...
Jij...
met de te zachte huid,
hebt het brood gedeeld
Jij...
met de te zachte huid,
hebt zo lief gespeeld
Een oase van rust
en warme golven,
overspoelde me.
Die huid op huid
ontroerde me...
beroerde me
M'n motor opgeladen,
de kern,
m'n diepste ik,
op een zoete manier
wat aangeslagen...
En als nu, die harde huid,
m'n hart wat
dreigt te breken,
denk ik aan
die te zachte huid,
... m'n beschermend deken
Wij...
met de te zachte huid,
hebben meer dan brood gebroken.
Wij...
met de te zachte huid,
zijn stil in mekaars
ziel geslopen.
met de te zachte huid,
hebt het brood gedeeld
Jij...
met de te zachte huid,
hebt zo lief gespeeld
Een oase van rust
en warme golven,
overspoelde me.
Die huid op huid
ontroerde me...
beroerde me
M'n motor opgeladen,
de kern,
m'n diepste ik,
op een zoete manier
wat aangeslagen...
En als nu, die harde huid,
m'n hart wat
dreigt te breken,
denk ik aan
die te zachte huid,
... m'n beschermend deken
Wij...
met de te zachte huid,
hebben meer dan brood gebroken.
Wij...
met de te zachte huid,
zijn stil in mekaars
ziel geslopen.
Reacties op dit gedicht
| wil melker: | Zaterdag, december 28, 2002 09:43 |
| Lani, lief en teder.. lief wil |
|
| Mara S: | Dinsdag, december 24, 2002 20:50 |
| ooooh de liefde kan schoon zijn :-) Mooi gedichtje groetjes Mara |
|
| Iejoor: | Dinsdag, december 24, 2002 18:24 |
| Wat kan een mens nog meer wensen? *Sugt*... Liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2002 | ||
| Thema's: | ||