Een bloem
Weet niet eens meer hoe ze vrijt
Hoe de zilte lucht van haar schaamdeel mij verdoofde
Ben de beweging van haar heup verloren
De kwinkslag van haar pas ook kwijt
De lijnen van haar borst verdwenen
Het fluisterend spel, weg, geen sporen
Haar oogopslag is mij al vreemd
Haar lichaamsgeur, ik weet 't niet
En toch opeens heel onverwacht
Hoor ik haar tred,
Klopt mijn hart diep in m'n keel
Stokt mijn adem, geruis, gezoem
Ik kijk haar aan
en geef m'n bloem..
Hoe de zilte lucht van haar schaamdeel mij verdoofde
Ben de beweging van haar heup verloren
De kwinkslag van haar pas ook kwijt
De lijnen van haar borst verdwenen
Het fluisterend spel, weg, geen sporen
Haar oogopslag is mij al vreemd
Haar lichaamsgeur, ik weet 't niet
En toch opeens heel onverwacht
Hoor ik haar tred,
Klopt mijn hart diep in m'n keel
Stokt mijn adem, geruis, gezoem
Ik kijk haar aan
en geef m'n bloem..
Over dit gedicht
| Auteur: maks | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2002 | ||
| Thema's: | ||