Gebroken vleugels
Een vlinder is zo mooi en teer
Prachtig versierd met allerlei kleuren
Het spreidt haar vleugels uit en vliegt
Naar de bloeiende bloemen die zo heerlijk geuren
Wij allemaal zijn ook vlinders
We vliegen met onze vleugels door het leven
Alleen hebben wij soms gebroken vleugels
Waardoor we het soms even niet meer weten
Wij kunnen dan niet meer vliegen
Wij zijn dan gewond
Het leven is dan eventjes te zwaar
Dus blijven we met onze gebroken vleugels aan de grond
En dan op een dag spreiden we onze vleugels weer uit
Om weer verder te vliegen door het leven
Net zolang tot er weer een moment komt
Dat we het eventjes niet meer weten
Reacties op dit gedicht
| Ikkei: | Zaterdag, maart 06, 2004 19:03 |
| Wat zal ik hier eens op zeggen, wederom prachtig.. Zo mooie symboliek, laat meer van je horen aan mij;-) xxx Ikkei |
|
| Lobbes: | Donderdag, december 26, 2002 19:57 |
| Mooi :-) Ik hoop alleen dat het niet meer zo lang duurt voordat mijn vleugels weer geheelt zijn.. Groetjes Lobbes |
|
| Iejoor: | Donderdag, december 26, 2002 16:15 |
| Je kent mijn reactie reeds... ;-) Liefs, veel liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: H. Veenstra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2002 | ||
| Thema's: | ||