Mama...
Alleen mijn hele leven,
geen liefde heb je mij gegeven.
Altijd sterkt moeten zijn,
anders deed ik jou pijn.
De harde hand is jouw middel.
Als ik verdrietig was of in de war,
dan keek je voor je uit zo star.
Nooit een aai of warmte daar,
stond voor iedereen maar nooit voor mij klaar.
En ik verlang zo naar een knuffel.
Je wilde mijn pijn en angst niet zien,
belangrijker was op school een 10.
Daar werd wel op gelet in huis,
als ik kwam was je nooit es thuis.
Weer alleen met pijn en angst.
Maar hoe dan ook, ik mis een "mam"
het doet pijn te weten dat het nooit kan.
Zou het zo graag eens voelen,
voelen wat anderen bedoelen,
als ze vertellen over hun "mam".
"een bang eendje"
geen liefde heb je mij gegeven.
Altijd sterkt moeten zijn,
anders deed ik jou pijn.
De harde hand is jouw middel.
Als ik verdrietig was of in de war,
dan keek je voor je uit zo star.
Nooit een aai of warmte daar,
stond voor iedereen maar nooit voor mij klaar.
En ik verlang zo naar een knuffel.
Je wilde mijn pijn en angst niet zien,
belangrijker was op school een 10.
Daar werd wel op gelet in huis,
als ik kwam was je nooit es thuis.
Weer alleen met pijn en angst.
Maar hoe dan ook, ik mis een "mam"
het doet pijn te weten dat het nooit kan.
Zou het zo graag eens voelen,
voelen wat anderen bedoelen,
als ze vertellen over hun "mam".
"een bang eendje"
Reacties op dit gedicht
| Daisyducky: | Donderdag, januari 25, 2001 11:29 |
| Het is alsof ik het zelf heb geschreven. Sterkte naamgenootje en als je graag ns wil mailen en erover praten... je weet me te vinden. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ravela | 
|
|
| Gecontroleerd door: Serenity | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||