' ben over de woede heen
de wrok die het verleden doet haten
maar achterblijft in het heden,

'k heb me dikwijls uit medelijden
als slet gedragen en gegeven,
die kneedde jij in mij gedurende jaren
dat het een troost weze die te behouden,

maar de liefde voor het venusiaanse kind
onschuldig als de regen en wind
zo simpel als een kapotte step
die we samen uit elkaar haalden en maakten
dat kan niemand nog ontnemen,

de madonna en het engelenkind
wie moet ik voortaan aanbidden,
onzichtbaar verlangen of mee praten
'k heb hen mijn hart en liefde achtergelaten
'k wil het niemand anders geven,

nee, kan het niet met taal bespreken
want gemis en verdriet deed me de mond snoeren
alles werd met roddel en geweld ontnomen
door boze heksen en jaloerse gnomen,

hoe moet je dat anders
in Godsnaam verklaren,
dat je zoveel van kinderen houdt ?