Zie je het dan niet
Uitzichtloos tuurt ze
in de reflectie van de kamer
-of is het naar dat achter zwarte
takken flikkerende lichtje dat ook mij
in een trance brengt- en
geeft een gevoel door
"woestijn vol eenzame rotsen"
die naar mijn wil
groene tinten moeten hebben
een landbouwer met zorg en vrijheid
het werk van een mier en hart van goud
dat zwaar in lauw bloed weekt
ik zie je graag
maar niemand die het merkt
^__^
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Donderdag, januari 02, 2003 18:27 |
| zooo herkenbaar, Jo. | |
| dotje: | Dinsdag, december 31, 2002 18:39 |
| tjeezes, is het vandaag de dag van mooie maar zware gedichten?? prachtig gedaan liefs dotje x |
|
| Basje: | Dinsdag, december 31, 2002 07:37 |
| pfff je bent diep bezig Joor :S Ik moet naar bed... het zijn mooie zinnen maar ik begrijp het niet... zal hem morgen nog eens lezen... groet Bas |
|
| blommeke: | Dinsdag, december 31, 2002 07:17 |
| wat een prachtgedicht Joris, heerlijk wakker worden zo, fijne jaarwisseling, Blom |
|
| Charissa: | Dinsdag, december 31, 2002 01:20 |
| Je gevoelens delen wil ook weleens helpen,het is niet gezegd dat je de gewenste reactie krijgt maar het schept wel meteen een stuk duidelijkheid... Dikke knuffel van ons allebei C&C :-) |
|
| Di Angeli: | Dinsdag, december 31, 2002 00:40 |
| Wil je dat zo houden? :)) Zo niet moet je toch eens wat tactieken gaan uitproberen, met een wijntje? ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2002 | ||
| Thema's: | ||