Weemoed
Ik voel me machteloos,
een kei die -tergend langzaam
door zijn plompleuze vorm- in
te snel stromend water
met doffe knallen
groen wier
door midden
scheurt. Een
verloren herder
die met de komst
van de schemering
eenzelfde kei
op zijn huilend hart
te rusten legt.
Ik draag jouw pijn.
^__^
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Donderdag, januari 02, 2003 13:28 |
| een kei kan ook heel mooi zijn Joda... het is een prachtig gedicht |
|
| blommeke: | Donderdag, januari 02, 2003 10:41 |
| ook de mijne? ;-)) mooi Joris! blom |
|
| lani: | Donderdag, januari 02, 2003 08:34 |
| mmmmooi joda, ik zie de steen, het wier, het water... en voel de kei op m'n hart! x-x-x |
|
| christina: | Donderdag, januari 02, 2003 00:19 |
| knuffie he weet je ga eens een goed nachtje slapen dat doet soms wonderen maar een droevig mooi gedicht liefs knufffie mam christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||