Die ene jongen
Ik heb jou op straat gezien,
de manier waarop je naar me keek verdient een tien.
Ik zag jou mooie ogen,
en was helemaal verloren,
je keek me aan en ik was bevroren.
Als ik mijn ogen sluit zie ik je voor me staan,
en rolt er weer over mijn wang een groote traan.
Als ik in mijn bed lig is dat het mooiste moment van de dag,
want dan beleef ik terug jou mooie lach.
Ik trachte en trachte, maar vond niet de macht,
door jou te zien heb ik nu geen kracht.
Het enige dat telt ben jij,
en nu ben je voor altijd van mij.
Laat me alsjeblief niet alleen in deze kou,
ik moet bekennen dat ik zielsveel van je hou.
Zeg alsjeblief niet nee,
want dan ga ik verdrinken in de grootste zee,
dus neem me met je mee.
Naar een heel ver land,
waar we lopen hand in hand
en s'avonds slapen op het strand.
ally, fieke en druiveke
Reacties op dit gedicht
| Ellietjeuuuuh: | Vrijdag, januari 03, 2003 14:36 |
| Ik herken hier niet echt het druiveke in vanuit het echte leven: het gedicht brengt je diepste gevoelens naar buiten! Dus t is toch waar dat je in een gedicht je gevoelens beter kan uiten! Mooi gedichtje hoor Groetjes Ellen |
|
| Wim Meeus: | Vrijdag, januari 03, 2003 13:39 |
| Schiet nu die pijl!!! Zei Wim tegen cupido ... En wandelde rustig door. ;-) Groetjes van Wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: druiveke | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||