De Dood
De Dood
Was je maar dood,
Een wens voor dit moment.
Een gedachte uit pure nood,
Door pijn en emoties aangewend.
Maar in de dood hoe zou dat zijn,
Niet meer leven, alles missen, alleen
Die gedachte lijkt zo fijn,
Je wilde stoppen…….. nu meteen.
Toch moet je je bedenken,
Dat er mensen zijn die om je geven.
En niet steeds jezelf verdenken,
Mensen die met je samen willen leven.
Dus bedenk voordat je doet,
En welke weg je ook zult gaan.
Je haalt de kracht en ook de moed,
Uit vrienden die naast je staan.
Niet alleen hen heb je nodig,
Maar zij ook jou,
Misschien lijkt het overbodig,
Maar zij houden veel van jou.
Was je maar dood,
Een wens voor dit moment.
Een gedachte uit pure nood,
Door pijn en emoties aangewend.
Maar in de dood hoe zou dat zijn,
Niet meer leven, alles missen, alleen
Die gedachte lijkt zo fijn,
Je wilde stoppen…….. nu meteen.
Toch moet je je bedenken,
Dat er mensen zijn die om je geven.
En niet steeds jezelf verdenken,
Mensen die met je samen willen leven.
Dus bedenk voordat je doet,
En welke weg je ook zult gaan.
Je haalt de kracht en ook de moed,
Uit vrienden die naast je staan.
Niet alleen hen heb je nodig,
Maar zij ook jou,
Misschien lijkt het overbodig,
Maar zij houden veel van jou.
Reacties op dit gedicht
| Lion: | Zaterdag, januari 11, 2003 22:03 |
| tja, je hebt gelijk. Maar als iemand zo ongelukkig is.... Als de dood al zo dichtbij is, is de taak/weg zo veel groter en zwaarder om weer van het leven te kunnen genieten. Tuurlijk vrienden zijn erg belangrijk, maar uiteindelijk moet iemand zelf weer het doel in zijn/haar leven zien te vinden. |
|
| Iejoor: | Dinsdag, januari 07, 2003 11:57 |
| Precies evelien... Hopelijk, dringt het bij meerdere door! liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evelien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||