Engelachtige vermomming
Gedragen op donkere vleugels,
Bedrieglijk mooi, maar stervenskoud,
Haar gelaat als een jonge engel,
Maar miljoenen jaren oud.
Onbevreesd komt ze op plekken,
Waar de zon nooit schijnt,
Waar geen sterveling durft te komen,
En licht in haar duisternis verdwijnt.
Zwevend over brandend water,
Met haar verraderlijke schoonheid,
Haar glimlach engelachtig mooi,
Heeft ze al menig mens mislijdt.
Gewikkeld in zacht satijn,
Omgeven door goud licht,
En niemand, nee niemand,
Ziet de haat in haar gezicht.
Bedrieglijk mooi, maar stervenskoud,
Haar gelaat als een jonge engel,
Maar miljoenen jaren oud.
Onbevreesd komt ze op plekken,
Waar de zon nooit schijnt,
Waar geen sterveling durft te komen,
En licht in haar duisternis verdwijnt.
Zwevend over brandend water,
Met haar verraderlijke schoonheid,
Haar glimlach engelachtig mooi,
Heeft ze al menig mens mislijdt.
Gewikkeld in zacht satijn,
Omgeven door goud licht,
En niemand, nee niemand,
Ziet de haat in haar gezicht.
Reacties op dit gedicht
| Evenstar21: | Dinsdag, september 02, 2003 21:20 |
| super.... | |
| Cartooneken: | Woensdag, januari 08, 2003 20:20 |
| Wauw!! Echt heel erg mooi.. Liefs Marthe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||