Het eerste woordje
Herhalingen bekoren mij niet
woorden schrijven en wissen
bijna schroom ik in het uiten
bekommer mij nu zorgzaam
als ik struikel over herhaling
gebrek aan simpel woorden
was ik het woordenboek
kon ik eindeloos spelen met taal
raken als mijn eerste woordje
zoals ‘papa’ nog tranen bracht.
12-01-‘03/23:41
Reacties op dit gedicht
| lani: | Maandag, januari 13, 2003 17:39 |
| teder, verteder... raak! mooi. x-x-x |
|
| Huting: | Maandag, januari 13, 2003 07:40 |
| Helaas kunnen woorden ook verwonden, dan kan men maar beter zwijgen. Maar ik begrijp wat je bedoeld.. Liefs, Doortje |
|
| Roxette: | Maandag, januari 13, 2003 00:36 |
| Gevoel in woorden raakt altijd...als onschuldig kind, of als hartelijke volwassene.. Kies maar;) liefs Rox |
|
| Charissa: | Maandag, januari 13, 2003 00:29 |
| Diezelfde tranen rolden over mijn wangen toen ik voor het eerst het woordje "mama" hoorde... En zelfs nu moet ik nog wel eens slikken bij dat woordje uit dat mondje :-) Knuff van ons |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||