Twee zusjes

Twee zusjes

1

Het is geen ruziën,
ik noem het: zwavelzuren.
Nu het om de mooiste knikker gaat,
maken zij van ieder woord een bijtend gif.

Daarna zitten zij nog uren met de brokken
in hun keel.

Dan volgt de schaamte en het zwijgen
en het brandgat in hun ziel

2

Hun ruzie loopt op hoge
poten met een huilerige stem.

Zij vechten niet om het spel
maar om de knikkers

oorlog om een glazen regenboog om
watervuur dat van de hemel hangt

tanden uit watertanden
ogen om katteogen

Geschreven door

Theo van de Wetering

Reacties op dit gedicht

Theo van de Wetering vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Sheena:	Donderdag, januari 16, 2003 19:10
Whoehahahaha zwavelzuren ik belde net mijn kleine zusje (las haar jouw gedicht voor), en al zijn we inmiddels wijs en groot ... gniffel, je koos absoluut het enig juiste woord Sheen

Over dit gedicht

Auteur: Theo van de Wetering
Gecontroleerd door: Goony
Gepubliceerd op: 16 januari 2003
Thema's: [Kinderen] [Jaloezie] [Vroeger/Herinneri]