pa
het is 7 jaar geleden
dat je bent overleden.
verdwenen is de traan,
maar de pijn blijft bestaan.
Ik sta nu op eigen voeten
en ga door,
want ik weet...
in de toekomst zullen we elkaar weer ontmoeten.
pa, ik mis je
dat je bent overleden.
verdwenen is de traan,
maar de pijn blijft bestaan.
Ik sta nu op eigen voeten
en ga door,
want ik weet...
in de toekomst zullen we elkaar weer ontmoeten.
pa, ik mis je
Reacties op dit gedicht
| alinda: | Donderdag, februari 01, 2001 15:40 |
| Ik weet wat je voelt, mooi dat je er zo mooi over kunt dichten, liefs alinda |
|
| jannie: | Zaterdag, januari 27, 2001 13:24 |
| het is goed, dat je het een plaatsje hebt gegeven. zodat jij weer door gaat met je leven, met je vader in je achterhoofd.ik moet mijn vader ook nog een plaatsje geven, mijn vader is 5 jaar geleden overleden. en de pijn en het gemis blijft, maar hoe dan ook je moet doorgaan met je leven. Ik respecteer jou, omdat jij al door kunt gaan met leven, daar moet ik nog even voor vechten. maar hoe dan ook ik kan binnenkort ook weer verder met mijn leven. Ik leef met je mee, want weet hoe het is om zo |
|
| joëlle: | Zaterdag, januari 27, 2001 11:35 |
| Lieve Peter, Hou je vast aan de gedachte dat je eens weer herenigd zal zijn, daar geloof ik ook in. Het verdriet en de pijn zal je nooit vergeten, maar je leert er mee om gaan. Geef het een plekje in je leven, maar ik geloof dat je dat al hebt gedaan. Heel veel sterkte! Veel liefs joëlle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Peter | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||