Zwarte inkt
Mijn hand vangt water
besef ontglipt in troebel later
dep mijn gloeiend gezicht van
koortsige vragen en nijp krampachtig
mijn verblinde ogen dicht
Als er weten is drijft het echt de spot met mij
Het is de eeuwige jeuk en kan er niet bij
Zuchten gaan langs mijn wit gelaat
Een glimlach die ontwaakt verzacht
de kortsluiting die mijn ziel ondergaat
De inkt van zwarte zinnen vloeit over
Het dichtersgewaad
Zoekend naar de rode draad
besef ontglipt in troebel later
dep mijn gloeiend gezicht van
koortsige vragen en nijp krampachtig
mijn verblinde ogen dicht
Als er weten is drijft het echt de spot met mij
Het is de eeuwige jeuk en kan er niet bij
Zuchten gaan langs mijn wit gelaat
Een glimlach die ontwaakt verzacht
de kortsluiting die mijn ziel ondergaat
De inkt van zwarte zinnen vloeit over
Het dichtersgewaad
Zoekend naar de rode draad
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Woensdag, februari 12, 2003 14:39 |
| ZooooooooooMooi en diep ook! Ik geniet van je werk. | |
| bloems: | Zondag, januari 19, 2003 20:31 |
| wauw, je kan hier echt heel diep in kruipen! mooi :) | |
| Jeffry: | Zondag, januari 19, 2003 19:36 |
| dichterskunst, Chapeau! | |
| Zasan: | Zondag, januari 19, 2003 15:50 |
| Erg mooi, zoals altijd. | |
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||