Kind aller tijden
Als een scheut zojuist ontsproten
uit de schoot van moeder aarde
te ontplooien tot een vrucht
welke geen dubbelganger kent
kwetsbaar de tijd die vormt
soms met littekens voor het leven
maar waar moeder verzorgend
gevoelsmatig elke pijn herkent
waarheden vormen fictief
zorgloos het spel van alledag
vinden warmte in een knuffel
als de droom werkelijkheid verliest
het spel van het leven
lijkt alleen vergeven aan het kind
met een lach naar morgen
waan ik mij het kind aller tijden.
20-01-‘03/0:54
Reacties op dit gedicht
| louise: | Maandag, januari 20, 2003 20:25 |
| heerlijk om toch even weer kind te zijn mooi geschreven liefs louise |
|
| The Wizard Of Lightning: | Maandag, januari 20, 2003 01:30 |
| en stiekem zijn wij in onze harten dat kind nog steeds. Knuff.. van de andere W |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||