De wereld zo vals, als niet te beschrijven
Bestrijden zal ik het, dat of inlijven
Aan mijn wil en mijn gezag zal het gehoren
Geen pijn of verdriet ooit meer geboren
Maar nee, hoe sterk ook mijn wil
De wereld die ik zie koud, leeg en kil
Het respect en gemoed dat ik zo hard zoek
Lijkt niet te vinden in land, stad of hoek
De vrees nu in mij, dat alles zo dan is
Waardoor ik niet begrijp, de basis van mijn gemis
Het is niet de wereld en al zijn gezeur
Maar het is mijn leven, de pijn en de sleur.
Moet ik dat zo laten? kan ik wat doen?
De stap naar beneden, niet meer denken aan toen?
Het leven geven aan iemand anders dan?
Alsof die er dan wat mee beginnen kan
Of toch iets moois, dat kleine dat ik verlies
Is het dat kleine waar ik dan voor kies
Een einde aan mijn pijn of toch nog een start
Mijn ogen gericht op dat mooie en het kwetsbare in mijn hart.