Week hart
Innerlijke woede,
Innerlijke pijn.
Ooit barst het allemaal uit,
Maar wees gerust, niemand zal erbij zijn.
Ook stress en verdriet zijn grote factoren,
Die langzaam mijn hart doorboren.
Echt lachen kan ik niet meer,
En als ik wel eens lach, doet het zeer.
Wat ik alleen kan en wil zien is een zwarte vlek,
Waar ik ooit eens naar toe ga lopen,
Ook ligt het mes niet meer op zijn zelfde plek,
Als deze verschrikkelijke pijn niet stopt.
Helemaal verward,
Niet meer weten hoe te gedragen,
Mijn hoofd vol vragen.
En weer die mentale pijn.
Zit ik in een depressie?
Of heb ik een obsessie?
Innerlijke pijn.
Ooit barst het allemaal uit,
Maar wees gerust, niemand zal erbij zijn.
Ook stress en verdriet zijn grote factoren,
Die langzaam mijn hart doorboren.
Echt lachen kan ik niet meer,
En als ik wel eens lach, doet het zeer.
Wat ik alleen kan en wil zien is een zwarte vlek,
Waar ik ooit eens naar toe ga lopen,
Ook ligt het mes niet meer op zijn zelfde plek,
Als deze verschrikkelijke pijn niet stopt.
Helemaal verward,
Niet meer weten hoe te gedragen,
Mijn hoofd vol vragen.
En weer die mentale pijn.
Zit ik in een depressie?
Of heb ik een obsessie?
Reacties op dit gedicht
| tim balthazar: | Maandag, januari 27, 2003 20:24 |
| bo, een obsessie, zeker weten denk aan iets anders, zie kleueren, geen zwart-wit leer leven met pijn dan zal schoonheid zijn intreden doen! veeel sterkte tim |
|
| paulette: | Maandag, januari 27, 2003 17:51 |
| recht door het hart...heel mooi. Nou jah...mooi. geef de moed niet op. Kop op!!!! xXx Tomaatje | |
Over dit gedicht
| Auteur: grasspriet | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||