De strijd,

Ik leef in een wereld vol ongenoegen, ik leef in een wereld vol met pijn.
Als ik dit hoor en zie mensen om me heen, dan vol ik me zwak en
misselijk worden van pijn.
Waarom zijn wij westerlingen zo ontevreden over alles wat we hebben
en doen, zijn we dan zo ver verwijderd van ons werkelijke doel.

Onze technologie braakt ziektes en oorlogen over ons uit, ik kan niet meer vluchten.
Ik kan er niet meer voor weg rennen ik ben bang dat ik er niets toe doe.
Ik wil niet leven in een wereld vol met pijn, maar toch ga ik door, waarom?
Ik wil die ene zijn die er wel iets toe doet, die vast houdt aan normen en waarde,
al lijken ze nog zo ver weg te liggen van mijn doel.

Mijn doel, gelukkig worden in een wereld vol met pijn, dat is moeilijk maar ik zal er alles
aan doen. om niet te worden als zo velen. Klagen en vloeken op al het ongemak, ik wil daarboven staan, naast al die andere die dat ook al zo voelden.

Ik doe er misschien nu nog niets toe, maar als ik opgeef laat ik elke kans schieten op
een hoger doel, Martin Luther King, Gandi, Kennedy en meer van deze gewone mensen onderscheidden zich maar op een manier, zij gaven hun leven voor dat ene, dat echte.
Ze wilde niet leven in een wereld vol met pijn, en ze betaalde de hoogste prijs.
Misschien als we allemaal blijven leven doet het er wel iets toe, en kunnen we allemaal eindige
met een goed gevoel.

Ik gooi al mijn liefde in de strijd, met een harnas van gevoel betreed ik het strijd veld.
Mijn wapen is mijn lach, mijn verdediging een hogere macht, een niet te verslaan geloof in de liefde. Ik hoop dat het genoeg is, maar zo niet dan heb ik niets verloren, want hij die wil sterven voor de liefde heeft uiteindelijk de grootste macht.