daar zit muziek in
een droeve muziek klinkt mij
in de zalen maar raakt niet bij
mijn lippen en deze ontbloten
dan enkel in hypocrie de tanden
pianisten bewegen de telkens handen
in een refrein dat eens laat stralen
en later zakdoeken doet halen
en tesamen maken wij het concert
later toont het weer zijn tanden
aan mijn inwendige ogen
die nog nooit hadden bedrogen
later stopt de prejectie weer
en op het eind klappen jullie
allen in de de kleine handen
nog peinzend over het stoppen
van mijn afwisselend lied
in de zalen maar raakt niet bij
mijn lippen en deze ontbloten
dan enkel in hypocrie de tanden
pianisten bewegen de telkens handen
in een refrein dat eens laat stralen
en later zakdoeken doet halen
en tesamen maken wij het concert
later toont het weer zijn tanden
aan mijn inwendige ogen
die nog nooit hadden bedrogen
later stopt de prejectie weer
en op het eind klappen jullie
allen in de de kleine handen
nog peinzend over het stoppen
van mijn afwisselend lied
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Dinsdag, januari 28, 2003 19:09 |
| zoals geluid de stilte kan verbreken... een parel van een gedicht tim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||