de dood is onomkeerbaar
O, walgend kwakte ik mijzelf neder
Gebukt onder zelfspot en razernij
Wentelend, hoe ironisch, in scharlaken idealen
Stelde ik plots perk en palen
Aan voorspoed en tegendracht,
Aan Voltaire en Crispijn
Wetende van idealen
daar zat het oneindig venijn
Geborgen door gewoonte
O, zomer van weleer
waarom is u nimmer toegekomen
aan het verorberen van een half rijpe peer
Geplukt uit gewenning
uit de gaarde van de tijd
die zich uitstrekt tot de hemel
waar mijn woonplaats zal zijn
Gebukt onder zelfspot en razernij
Wentelend, hoe ironisch, in scharlaken idealen
Stelde ik plots perk en palen
Aan voorspoed en tegendracht,
Aan Voltaire en Crispijn
Wetende van idealen
daar zat het oneindig venijn
Geborgen door gewoonte
O, zomer van weleer
waarom is u nimmer toegekomen
aan het verorberen van een half rijpe peer
Geplukt uit gewenning
uit de gaarde van de tijd
die zich uitstrekt tot de hemel
waar mijn woonplaats zal zijn
Reacties op dit gedicht
| Cornelis Verweij: | Zaterdag, oktober 04, 2003 00:34 |
| dat is het trieste...dat ik mag reageren op mijn eigen geblabla....eenzaam?....als ik sterf..vergaat de wereld... | |
| Cornelis Verweij: | Zaterdag, oktober 04, 2003 00:33 |
| allemachtig...wat een verzonnen gedicht.....nee....het kwam als de ochtendzon, met priemende stralen, met lange halen....zuur als azijn.. | |
| Cornelis Verweij: | Zaterdag, oktober 04, 2003 00:32 |
Over dit gedicht
| Auteur: Cornelis Verweij | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||