Machteloos
Machteloos 31/01/03
Machteloos voelde ik me als kind
Wanneer m’n ouders verweten en sloegen,
’t voelde aan als een snijdende kille wind,
Ze wensten, eisten en vroegen
Was er iets wat ik niet kon geven?
Precies te zijn, zoals zij het willen,
Toch probeerde ik hiernaar te streven,
Hopend dat hun liefde niet zou verkillen,
Tevergeefs, onmogelijk?
Later zei iemand: “Zoals je bent, is ‘t goed”,
Verheugend vond ik deze andere kijk,
Het werkte positief in op m’n gemoed,
Zodat ik nu veel minder grien,
Nu werk ik aan een nieuwe toekomst,
Houd deze ellende voor gezien,
Geluk, ’t is als goud, een reuze vondst.
Caroll
Machteloos voelde ik me als kind
Wanneer m’n ouders verweten en sloegen,
’t voelde aan als een snijdende kille wind,
Ze wensten, eisten en vroegen
Was er iets wat ik niet kon geven?
Precies te zijn, zoals zij het willen,
Toch probeerde ik hiernaar te streven,
Hopend dat hun liefde niet zou verkillen,
Tevergeefs, onmogelijk?
Later zei iemand: “Zoals je bent, is ‘t goed”,
Verheugend vond ik deze andere kijk,
Het werkte positief in op m’n gemoed,
Zodat ik nu veel minder grien,
Nu werk ik aan een nieuwe toekomst,
Houd deze ellende voor gezien,
Geluk, ’t is als goud, een reuze vondst.
Caroll
Reacties op dit gedicht
| Evy*: | Zaterdag, februari 01, 2003 10:45 |
| tja, ouders kunnen soms bepaalde dingen van je verwachten, en iemand van je maken die je eigenlijk niet wil zijn. Blijf vooral jezelf, leef je eigen leven en je zal zien, het is zeker de moeite waard!! Liefs, Evy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroll D | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||