Diep in mij
Mensen geloven me gewoon niet
Het komt omdat je niks aan me ziet
Geen blauwe plekken, geen bloed
Maar dat betekend niet dat het geen pijn doet
Een gelukkig gezinnetje denkt men
Waarom is het dan dat ik geen ander gezin als het onze ken
Altijd ruzie, rotzooi en wraak
Iedere dag is het tegenwoordig wel en keer raak
Er word naar me gegooid met zinnen
En ik weet niet wat ik er tegen kan beginnen
Van buiten niets te zien
Klinkt een beetje vreemd misschien
Maar die blauwe plekken zitten verborgen diep in mij
Op een plek, daar kan geen mens meer bij
Reacties op dit gedicht
| miquel: | Donderdag, mei 08, 2003 11:34 |
| pssssst oor in oor uit en je voelt het nog con un beso y todo mi amor IQI |
|
| Brittje: | Dinsdag, februari 25, 2003 17:46 |
| Meisje, misschien ben je overtuigd van niet maar ik begrijp je helemaal. Ik ben nu 16 en ben van m'n 4 tot mn 12 mentaal mishandeld geweest door m'n vader en stiefmoeder. Nu ga'k daar niet meer ma de pijn blijft en da's heel moeilijk te verwerken, 'k heb zelf nog een heel lange weg te gaan, maar uiteindelijk zal het me wel lukken, dus aan jou ook! Zoek iets wat je passioneert, zoals schrijven(dit is bij mij zo) en probeer sterker dan de pijn te worden. Je denkt misschien dat er geen andere gezin | |
| luna llena: | Woensdag, februari 05, 2003 21:40 |
| "op een plek, daar kan geen mens bij" Probeer je open te stellen voor mensen die dat plekje kunnen helen en die je kunnen helpen om belangrijke stappen te nemen. Als je niemand in je naaste omgeving vertrouwd, kun je nog altijd je hart bij een vreemde luchten. Je mag me altijd mailen... Liefs Monica |
|
| Elvirna: | Woensdag, februari 05, 2003 20:07 |
| heel mooi, vooral het verhaal er achter, fijn dat je je hart kan luchten in een gedicht :) | |
| J.N: | Woensdag, februari 05, 2003 19:33 |
| heel mooi gebracht ik maak hetzelfde mee je mag me altijd mailen zo kunnen we elkaar misschien wat helpen door erover te praten ofzo groetjes ikke jokenijs85@hotmail.com | |
| Frans07: | Woensdag, februari 05, 2003 19:14 |
| Tranen in mijn ogen... |
|
| insomnia: | Woensdag, februari 05, 2003 17:19 |
| Wooooow, geen woorden voor... compleet van mijn stuk gebracht. Prachtig gedicht, vreselijke inhoud... Ik leef met je mee want ik weet dat woorden duizend keer dieper kunnen raken dan de hardste mep... 'k Hoop dat er gauw een einde aan komt en dat je weet dat je nooit alleen staat... Dikke knuffel Lien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Spinnekop | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||